Założenie poprawy dostępności w wymiarze architektonicznym wymaga spełnienia obligatoryjnych zapisów standardu poziomu podstawowego. Liczba dostępnych sali lekcyjnych powinna być dostosowana do liczby uczniów z indywidualnymi potrzebami, uczęszczających do szkoły.

Szkoła dążąca do osiągnięcia wyższych poziomów dojrzałości w pierwszej kolejności powinna zapewnić wdrożenie i funkcjonowanie standardów określonych na obligatoryjnym poziomie podstawowym. Jednocześnie, planując zwiększanie dostępności, w szczególności w obszarze architektonicznym i technicznym, należy poddać analizie możliwość przeprowadzenia remontów czy modernizacji z uwzględnieniem kryteriów zalecanych oraz wskazanych na poziomie wyższym.

• Przykład: modernizując schody wejściowe czy klatkę schodową, która nie spełnia kryteriów poziomu podstawowego, warto rozważyć modernizację z uwzględnieniem kryteriów opisanych na poziomie wyższym. Analiza powinna uwzględniać specyfikę szkoły, plany oraz posiadane zasoby. Na wstępnym etapie wdrażania MDS kluczowe jest także zapewnienie efektywności korzystania z przysługujących szkole subwencji, wynikających z liczby uczniów z specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
• Przykład: konieczne jest zawarcie porozumienia między organem prowadzącym a szkołą w zakresie przekazywania środków na zaspokojenie SPE w wysokości nie mniejszej, niż kwota dodatkowej subwencji/dotacji wpływająca do organu.

Etapowanie wprowadzanych rozwiązań powinno być dostosowane do specyfiki szkoły, zidentyfikowanych potrzeb oraz posiadanych zasobów. Na etapie analizy wskazane jest nawiązanie współpracy z otoczeniem szkoły. Kluczowe jest zaangażowanie uczniów i rodziców w proces zwiększania dostępności.